Einddoel bereikt : Santiago de Compostela

Wat begon als een eerder sportieve en avontuurlijke uitdaging eindigde in een tocht vol verrassende en bijzondere ontmoetingen, prachtige natuurbeleving en op eigen kracht genieten van een rijke
culturele erfenis langs historische pelgrimsplaatsen.

Zonder noemenswaardige persoonlijke of technische tegenslagen heb ik de trip kunnen afronden.
Eindconclusie : dankbaarheid dat ik deze toch kon ondernemen. Uiteraard ook dank aan mijn twee ghostwriters... en aan mijn Lisette die mij zowel tijdens de voorbereiding en de tocht zelf
steeds ten volle gesteund heeft en af en toe het nodige duwtje in de rug gaf.

woensdag 4 en donderdag 5 juli 2012 Van Triacatela naar Portomarin en Arzua

Een lange klim kondigt een heuvelachtig traject aan.
Hoe dichter bij Santiago hoe meer pelgrims: Reeds zo
vroeg mogelijk in de namiddag een logement zoeken is dus de boodschap.
Gisteren Frans uit West-Vlaanderen ontmoet. Is sinds begin april reeds op
stap en heeft een slaapapparaat mee (apneu) en sleurt zo dus elke dag 25 kg
mee.
De dag dat hij verjaarde wandelde hij rond in Tours. Toen hij daar over de Plaza
Mayor wandelde hoorde hij plots langs alle kanten zijn naam roepen. Zijn
ganse familie was naar Tours gekomen als verrassing; Dit vond hij toch wel
een heel emotioneel moment. Hoe Frans elke dag een logement geregeld kreeg
is mij een raadsel, want buiten een echt Westvlaams dialect sprak hij geen
enkele andere taal: Zelfs ik had moeite om hem te verstaan, maar hij was zo
blij dat hij eindelijk nog eens een landgenoot tegenkwam.
Door de regen van de laatste dagen voelde het echt koud aan . Handen en
voeten bijna bevroren, maar het einde is in zicht.
Vroeg in de namiddag al aangekomen in Portomarin.
In 1960 bouwden de Spanjaarden hier een dam waardoor het oude Portomarin onder water kwam te staan. De historische gebouwen werden afgebroken, en steen voor steen verplaatst en weer opgebouwd.
In deze streek spreekt men naast Castiliaans ook Galicisch.
Voorbij Portomarin blijft het 13 km overwegend stijgen, dan verder langs een heuvelachtig wegje. Af en toe nog een pittig klimmetjes tussen de  eucalyptusbomen.
Bij leven en welzijn kom ik vrijdag na 2375 km aan in Santiago de
Compostela.

Laatste klimmetjes naar Compostela

Tussen Arzua en Compostela

Dinsdag 3 juli van CACABELOS NAAR TRIACASTELA

Het was zeer zwaar vandaag. De moeilijkste rit werd tot op het einde bewaard. Ruim 30 km bergop naar de Cebreiro, die op het laatst pittig wordt met 10% maar biedt fraaie panorama’s over diepe groene dalen. De Cebreiro ligt op de hoogste bergtop tussen LEON en GALICIA. Op de hoogte van San Roqué staat een groot en expressief pelgrimsbeeld dat voluit tegen de wind optornt.
Cebreiro is één van de oudste toevluchtsoorden van pelgrims en bestond reeds in de 9de eeuw.

De bevolking van Galicië heeft een eigen cultuur waarin nog steeds Keltisch gesproken wordt.

Afdaling langs Villafranco

Op weg naar de Cebreiro

Op de top van de Cebreiro (1.310 m.)

Pelgrimsbeeld op Alto San Roque

maandag 2 juli 2012 EL GANSO-CACABELOS

De weg klimt weer verder en de bosjes worden lager en de planten schraler.  Tussen Astorga en Ponferrada gaat de route over een ruig traject.
Met een klim van 8 km aan 7% naar Rabanal en verder naar
Fondebadon en Cruz de Ferro (10%), met als eeuwenoud monument een simpel
ijzeren kruis bovenop een boomstam: een bemoedigend teken voor de pelgrim
dat hij Compostela zou halen.   Symbolisch werpt men hier zijn van thuis
meegebrachte steen op de grote hoop aan de voet van de staak.
Nadien volgde een spectaculaire lange en steile afdaling, waarvan de
moeilijkheidsgraad nog verhoogd werd door de pas herstelde asfaltlaag
echter bezaaid met kleine grind-en kiezelstenen.
Op de achtergrond doemen de bergen van Cebreiro op die nog voor de boeg
liggen, Schitterende uitzichten vanop de top naar de nietig lijkende
industriestad Ponferra.
Hier bevindt zich ook de beroemde tempeliersburcht. Deze ridderorde hadde taak op zich
genomen om de Camino en pelgrims te beschermen.
Morgen volgt de laatste grote klim naar de Cebreiro (laatste 3 km aan 9%).

Op weg naar Foncebadon met op het einde een klim van 10%

Cruz de Ferro op 1.500 m.

Afdaling naar Cacabelos

zondag 1 juli . LEON - El GANSO

Vandaag een vlakke en landelijke weg. Wel een flink kaantal  km grindweg.
Voornaamste bezienswaaardigheid onderweg is de stad Astorga, van oudsher
een knooppunt van wegen en routes.  Het voormalig bisschoppelijk paleis,
een schepping van Gaudi, is hier gevestigd.

Onderweg kennis gemaakt met Frank, die de hele tocht vanuit België doet
met de handbike.  Van een uitdaging gesproken. We ontmoetten elkaar reeds
enkele dagen en houden telkens even halt bij onze respectievelijke
rustplaatsen.  Hij wordt op zijn tocht begeleid door vrienden die elkaar om
de week afwisselen om met hem mee te kunnen fietsen.
Voor het overige weinig fietsende pelgrims ontmoet.
In El Ganso een slaapplaats gezocht : naast de albergue heb je er nog 2 bars en misschien
een tiental inwoners.
Morgen komt dan het 'echte' werk : stevig klimmen naar Foncebadon en Cruz
de Ferro : nog niet iets moeilijker dan de rit over de Pyreneeën. Vroeg
onder de lakens dus...

Van Leon naar El Ganso

Bij binnenkomst in Astorga

Voormalig bisschoppelijk paleis (Gaudi) in Astorga

Wegje naar de Albergue in El Ganso

zaterdag 30 juni : Sahagun-Leon

De tocht gaat verder over het fascinerende hoogland, uitgestrekt en
verlaten op enkele dorpjes en schaapskudden na.

De spitse torens van de kathedraal van Leon zijn van ver zichtbaar.   In de
middeleeuwen kende de stad 30 hospitales of onderkomens voor pelgrims.
De fresco's van de basiliek San Isidoro worden wel eens vergeleken met de
sixtijnse kapel.
Enkele gebouwen van architect Gaudi zijn duidelijk herkenbaar.
Alle hotels en albergues zijn vol. Na een uurtje rondfietsen in de stad, ten einde raad maar
aangebeld bij een kloosterorde.  De portierster, de nonneke van zeker over de 90, opende de deur op een kier.  We verstonden elkaar niet en zij haalde er zuster overste bij.  Die gooide de deur al glimlachend wagenwijd open en inviteerde mij om binnen te komen.  Blijkbaar ben ik niet de enige 'verdwaalde' pelgrim die er aanklopt, want ze begeleide mij onmiddellijk naar een kleine slaapkamertje.
Jacob zorgt toch goed voor zijn pelgrims...
's avonds, bij het avondmaal in de stad nog een Amerikaans koppel ontmoet, die de tocht deden vanuit St. Jean Pied de Port.  Ze waren naar het stierengevechten gaan kijken, maar na enkele rondjes ontgoochelend weer vertrokken want  "The bull never wins...".

Op weg naar Leon

Kathedraal van Leon

Arena stierengevechten in Leon

Links : Leon, Casa de Botines van Gaudi

Mijn kamertje in het klooster in Leon



Vrijdag 29 juni 2012 CASTROJERIZ – SAHAGUN

Vandaag was het de zwaarste rit tot nu toe. De weg richt zich kilometerslang op de lege einder onder de blauwe lucht van Castillië.

Afhankelijk van de richting kan de wind op deze hoogvlakte je lelijk parten spelen. En ja ik had hem tegen. De vrijwel schaduwloze tocht door de Tierra de Campos  maakt dat je de ganse dag in een zonnetje van 35° fietst.

Met een beetje wind in de rug doe je deze etappe op een voormiddag. Ik had de ganse dag nodig aan een gemiddelde snelheid van 12 km, en heb weinig oog gehad voor het landschap.

Canal de Castillo

Ooievaarsnest onderweg

Een van de talrijke beelden van Jacobeo onderweg

San Martin kerkje in Fromista

Huisje in Sahagun



donderdag 28 juni BURGOS - CASTROJORIZ

Met enkele hellingen klimt de route tot op de glooiende hoogvlakte van  de
Meseta.
Als fietser ben je een nietig stipje dat langzaam vordert langs de kleine
dorpjes; je vraagt je af hoe lang deze nog bewoond zullen zijn.
Een oud stenen kruis wijst de pelgrim de weg naar Castrojeriz; onderaan
in het schaduwrijke dal duiken plots de overblijfselen op van de vroegere
12e eeuwse abdij van San Anton.  Vrijwilligers baten hier een kleine albergue uit.

Logies gevonden in een oude legerkazerne waar tevens avondmaal en ontbijt
kan genomen worden.

Totaal aantal km tot nu toe gereden : 1885
Nog een goede 500 te gaan.

Van Burgos naar Castrojoriz

Dorpje tussen Burgos en Castrojoriz

Overblijfselen van de 12e eeuwse abdij San Anton waar

vrijwilligers een kleine albergue openhouden voor pelgrims

 

Logies in de Albergue in Castrojoriz

Woensdag 27 juni 2012 Van STO DOMINGO NAAR BURGOS 70 KM.

Om 7u. vertrokken met veel zon als gezel. Vandaag ben ik van  normale route afgeweken omwille van de zeldzame logies onderweg. 
De eerste 50 km. is het duwen en trekken aan het stuur om steeds weer de heuvels op te geraken met een straffe tegenwind. Twee keren cafeetje moeten opzoeken om bij te tanken.  Het fiets- en wandelaarspad loopt over verscheidene kilometers parallel.  De wandelaars zijn duidelijk in de meerderheid.
De laatste 15 km zijn gelukkig lichtjes bergaf.  Na een tocht door onafzienbare graanakkers zonder enige schaduw kom ik om 15.00u aan in Burgos. Er bevindt zich een indrukwekkende kathedraal en beeldenbrug over de Rio Alonzon en de rijk versierde puerto de Santa Maria. In een klein hotelletje 'Jacobea' vind ik slaapgelegenheid. In de refuges heb ik de voorbije dagen geslapen voor 7euro en krijg je een pelgrimmaaltijd voor 10 Euro.
Sommige refuges kunnen tot 100 pelgrims opvangen en zijn meestal ook volzet. Zonder pelgrimboek kom je er echter niet in.

Onderweg naar Burgos

Toegangspoort in Burgos

Kathedraal Burgos

Standbeeld van El Cid in Burgos,

veldheer die menig maal de moren heeft verslagen



dinsdag 26 juni VIANA naar Sto.DOMINGO DE LA CALZADA

Bij Viana eindigt de Navarra-streek en de route daalt of in de vallei van de Rio Ebro.
Hier begint de Rioja-streek.
om 6u30 vertrokken voor wat een gemakkelijk ritje zou worden. Echter
misrekend. Na een kort klimmetje gaat het voorbij Navarette gestaag omhoog door een uitgestrekt en droog landschap. Bovendien werd het tegen 12u30 weer zinderend heet. Gaan rusten bij een wijnboer onder een afdakje. De man bracht dadelijk 2 flessen water en wilde mijn drinkbus
wel vullen mt Rioja-wijn. Onderweg, tijdens een drinkpauze, een klapke
gedaan met een bejaarde dame. Ik knikte zeker een kwartier lang van si en
schudde van no, en lachte mee als zij lachte... ze praatte veel te vlug om
er veel van te verstaan.
Om 17u, in de hitte, dan toch maar begonnen aan de laatste klim met als
beloning de heerlijke afdaling.
Ondertussen aangekomen in een van de moderne albergues: Het is nu echt zoeken naar
een slaapplaats, want de wandelaars kom je nu met dozijnen tegen en die
moeten ook slapen natuurlijk.

Brug bij Logrogno, de hoofdstad van Rioja

Op weg naar Sto. Domingo de la Calzada

Sto. Domingo de la Calzada



Maandag 25 juni van ESTELLA naar VIANA

De eerste wandelaars vertrekken al om 5u met het nodige rumoer, dus zelf
ook maar opgestaan.

Wachten tot 9u alvorens de winkels open gaan om de nodige voorraad in te
slaan.
In Frankrijk was het heuvel op en af maar hier is het klim op en af.
Tegen de middag is het bloedheet met 40 graden en is het onmogelijk om verder te
fietsen.  In Viana ren paar uur gerust onder het afdak bij het plaatselijke marktplein en dan maar besloten om de rit wat in te korten.
Een albergue opgezocht, doucheke genomen en nu reeds voorraad inslaan voor
morgen.
Ik probeer nu tussen 6 en 7u. te vertrekken en tegen de middag een logement
te zoeken.

Landschappen tussen Estella en Viana

Los Arcos, een dorpje even voor Viana

Kiekje gemaakt tijdens middagpauze in Los Arcos



24 juni Erro naar estella 75 km

Ontbijt pas om 8.30u dus laat vertrokken
De route voert omlaag door de bossen van het dal van de Rio Erro.  Na Puenta la Reina wordt het dal verlaten met een stevige klim van 3 km.
Langs Pamplona gegaan owv te druk en waarschuwing voor jeugdbendes.
Tegen de middag snikheet en 2 uurtjes gerust in de schaduw.
Tegen 19u een albergue gevonden.  Alle bedden (20-tal stapelbedjes) zijn bezet.
Slechts een enkele fietser tref ik hier.  De plaatselijke pastoor komt eigenhandig een Duitser buiten zetten die niet beschikt over een pelgrimspaspoort. Gezien men hier werkt met 'donativo' (vrije gift) is dit voor sommige toeristen blijkbaar een goedkope manier om te overnachten.

Langs Pamplona, door het dal van de rivier Erro

Steengroeven onderweg

Nauwe straatjes in Estella

Albergue in Estella

Zaterdag 23 juni ST.JEAN PIED DE PORT NAAR ERRO

Vandaag grenzen overschreden, letterlijk en figuurlijk. Met een klim van 20 km naar de top van de Ibaneta gaat het Spanje in na een rit van 3,5u. Boven aan de top aangekomen vergezeld van een zwerm muggen die me van bij het begin volgde. Onderweg voelde ik me de eenzame fietser zoals in het liedje van Boudewijn de Groot. Wel bijzonder mooie route met adembenemende vergezichten. Boven aangekomen onder applaus van een bus Duitse toeristen die er van het uitzicht genoten. Ik ben fier op mezelf.  Na een korte afdaling doemt het historische klooster van Roncevalles op.

Mijn compagnon de route komt een half uur later aan. Mijn volledige kledij is doordrenkt van het zweet. Ik fiets nog door tot ERRO en installeer me in de eerste (en enige) hostal dat ik tegen kom. De vrouw des huizes is zo vriendelijk mijn kleren te wassen !
Een zoektocht naar een winkeltje of bakker levert niets op.  Dan morgenvroeg maar wat proviand meenemen vanuit de hostal (men verkoopt er koekjes en drankjes).

Vrijdag 22 juni SAINT PALAIS NAAR ST.JEAN PIED DE PORD

Een korte rit van 30 km vandaag, met enkele steile klimmetjes. Het stadje doet denken aan Scherpenheuvel, met  kleine souvernirswinkeltjes in de smalle straatjes.

Hier bevindt zich tevens het Franse steunpunt van Les Amis de St. Jacques.
De drie grote Jakobsroutes in Frankrijkkomen hier bij elkaar : de Podense vanuit Le Puy, de Lemovicense vanuit Limoges, de Touronense vanuit Tours.
Het stadje biedt ruime voorzieningen om zo nodig de uitrusting in orde te maken en je kan er
desgewenst ook nog een pelgrimspaspoort aankopen :
als je bij aankomst in Santiago de Compostela aan kunt tonen dat je in een aaneengesloten periode de laatste 100 kilometer te voet of 200 kilometer met de fiets hebben afgelegd kan je een Compostelaat krijgen bij het pelgrimsbureau ‘Oficina de peregrinos’. Het Compostelaat is een verklaring dat je als pelgrim aangetoond hebt dat je de laatste kilometers volgens de regels hebben afgelegd.

Dit dien je te bewijzen door het overleggen van het pelgrimspaspoort, het zogenaamde Credencial del peregrino, voorzien van stempels die je hebt gekregen tijdens je tocht. Meest gebruikelijk is om een stempel te vragen als je gaat overnachten: bij een refugio, in een hotel of op een camping. Daarnaast kan je ook stempels krijgen bij een bar, de VVV of bijvoorbeeld de lokale bakker.

Daarnaast dient het pelgrimspaspoort om in herbergen te kunnen laten zien dat je een serieuze pelgrim bent. Je verkrijgt daarmee toegang, als er plek is.

Donderdag 21 juni 201 DAX - SAINT-PALAIS (70km)

Uit DAX vertrokken met een vertraging van 2u omwille van capriolen bij de fietsenmaker (had beloofd dat alles in orde zou zijn tegen 10.00u., maar was er toen echter nog niet aan begonnen).
Het Spaanse 'werktempo' laat zich hier ook al gevoelen.

Dadelijk al een klim van 7% over 3 km. De route loopt over een zeer mooi parcours met de pyreneëen op de achtergrond. Een imposant beeld. Nog enkele lange klimmetjes, soms tot 9%. Sneller dan 6km/u. klim ik niet naar boven. Ze gaan me goed af, maar die verdomde wind. De vuilnisbakken vliegen over straat en takken versperren de weg in de anders zo aangename afdalingen.

De Baskische invloed is hier al goed merkbaar: alles is in twee talen vermeld. Aangekomen in St. Palais blijkt het Franciscanenklooster niet meer te bestaan. Er is bovendien geen enkel bed meer vrij in de stad omwille van een congres. Een charmante onthaalbediende van een hotel belt even rond en
uiteindelijk is er nog een kamer vrij bij de begrafenisondernemer. Hopelijk slaap ik in een bed en niet in een kist !

Morgen vertrek ik voor een kort ritje naar de laatste stad van Frankrijk, St. Jean Pied de Port.
En dan afwachten of het weer gunstig is om de pyreneëen over te gaan.

Woensdag 20 juni 2012 LABOUHEYRE - DAX

Vandaag voor de eerste maal vertrokken in T-shirt . Tegen de middag is het 28°. Het is een eentonige rit van 80km door volledig gerooide dennenboombossen . Onderweg enkele ganzenkwekerijen gepasseerd.  Rond 15 u. ben ik in DAX.

In de verte kan ik het silhouette van de pyreneëen al ontwaren.
Morgen is het nog een ganse dag fietsen en daarna is het noodgedwongen overschakelen naar halve dagen om de middaghitte te vermijden.
Vanavond heb ik, zoals al diverse malen , enkele Hollanders (op weg naar Lourdes) achter mij aan als ik naar een slaapplaats zoek. Ik hoop dat dit succes te danken is aan mijn charmes, maar ik denk dat het is omdat de taal van Molière niet hun sterke kant is.
In 'Le Petit Hotel' vinden we een onderkomen aan een schappelijk prijsje.  De fietsenmaker enkele huizen verder kijkt mijn fiets nog eens na alvorens de Pyreneeën aan te vatten : remblokjes tot op de draad versleten.  Hij heeft dan een nieuw systeem remblokjes gemonteerd ; dit zou moeten meegaan tot in Santiago de Compostela.

Dinsdag 19 juni 2012 van CADILLAC NAAR LABOUEYRE (100 km)

Vandaag door de Landes getrokken met een fikse regenbui als gezel. Het was de hele dag miezerig.
Lange kaarsrechte wegen lossen elkaar af in een adembenemende stilte en langs de wegen niets dan recent aangeplante naaldbomen. De route gaat vervolgens langs kleine wegen die bij rivierdalen een slinger omhoog en weer omlaag maken.

Namiddag gaf de wind een fikse duw in de rug waardoor ik aan 24 km/u door het landschap raasde.
Bij momenten zorgde de eentonigheid dat ik af en toe bijna op mijn fiets in slaap viel.
Om 18u. aangekomen in de pelgrimslaapplaats en nu nog voedsel zoeken !

Kapel Ste. Catherine in Retis

En last but not least : vandaag is mijn droom eindelijk in vervulling gegaan: ik heb een hoofdgriffier aan de haak geslaan !! Niet slecht voor een gepensioneerde ! Bij deze wil ik haar (en ook mezelf een beetje) bijzonder gelukwensen.

En Patrick, om terug te komen uw bemerking; ik moest toch zeker weten dat ze meerderjarig waren !.

Maandag 18 juni 2012 van BONNES - CADILLAC (120 km)

De weergoden zijn me gunstig gezind. Geen regen. Vandaag had ik ook goede benen. Ik heb dan ook twee ritten gecombineerd.  Stijle klimmetjes en lange afdalingen.  Ik ben door een prachtige wijnstreek gereden vandaag.  St. Emilion lag langs mijn route, bussen Japanners heb ik daar gezien, onooglijk veel !

Château van Monbadon

Om 19 u. ben ik aangekomen in CADILLAC. Om een slaapplaats te vinden heb ik gezocht naar de pastoor, maar niet gevonden. Bij de pastoor moet je je aanmelden om een slaapgelegenheid voor pelgrims te krijgen.  De dorpsbewoners konden zijn adres ook niet geven. Dan maar weer de dagelijkse zoektocht naar slaapgelegenheid aanvatten. Op een duur hotel na, vinden we niets. Ondertussen maakte ik kennis met (weeral) een Nederlands koppel die ook overnachting zochten.  Na veel vijven en zessen besliste dit koppel dan ook maar naar dat hotel te gaan,maar waren geenszins van plan er 150,00 Euro voor te betalen.Mede door hun tussenkomst-onderhandelen (daar zijn ze zeer sterk in )  hebben we een kamer gekregen aan de prijs van 100,00 euro. Voor een pelgrim nog uitzonderlijk duur, maar ja, voor één keer !

Beroemde wijnstadje St. Emilion