Einddoel bereikt : Santiago de Compostela

Wat begon als een eerder sportieve en avontuurlijke uitdaging eindigde in een tocht vol verrassende en bijzondere ontmoetingen, prachtige natuurbeleving en op eigen kracht genieten van een rijke
culturele erfenis langs historische pelgrimsplaatsen.

Zonder noemenswaardige persoonlijke of technische tegenslagen heb ik de trip kunnen afronden.
Eindconclusie : dankbaarheid dat ik deze toch kon ondernemen. Uiteraard ook dank aan mijn twee ghostwriters... en aan mijn Lisette die mij zowel tijdens de voorbereiding en de tocht zelf
steeds ten volle gesteund heeft en af en toe het nodige duwtje in de rug gaf.

woensdag 4 en donderdag 5 juli 2012 Van Triacatela naar Portomarin en Arzua

Een lange klim kondigt een heuvelachtig traject aan.
Hoe dichter bij Santiago hoe meer pelgrims: Reeds zo
vroeg mogelijk in de namiddag een logement zoeken is dus de boodschap.
Gisteren Frans uit West-Vlaanderen ontmoet. Is sinds begin april reeds op
stap en heeft een slaapapparaat mee (apneu) en sleurt zo dus elke dag 25 kg
mee.
De dag dat hij verjaarde wandelde hij rond in Tours. Toen hij daar over de Plaza
Mayor wandelde hoorde hij plots langs alle kanten zijn naam roepen. Zijn
ganse familie was naar Tours gekomen als verrassing; Dit vond hij toch wel
een heel emotioneel moment. Hoe Frans elke dag een logement geregeld kreeg
is mij een raadsel, want buiten een echt Westvlaams dialect sprak hij geen
enkele andere taal: Zelfs ik had moeite om hem te verstaan, maar hij was zo
blij dat hij eindelijk nog eens een landgenoot tegenkwam.
Door de regen van de laatste dagen voelde het echt koud aan . Handen en
voeten bijna bevroren, maar het einde is in zicht.
Vroeg in de namiddag al aangekomen in Portomarin.
In 1960 bouwden de Spanjaarden hier een dam waardoor het oude Portomarin onder water kwam te staan. De historische gebouwen werden afgebroken, en steen voor steen verplaatst en weer opgebouwd.
In deze streek spreekt men naast Castiliaans ook Galicisch.
Voorbij Portomarin blijft het 13 km overwegend stijgen, dan verder langs een heuvelachtig wegje. Af en toe nog een pittig klimmetjes tussen de  eucalyptusbomen.
Bij leven en welzijn kom ik vrijdag na 2375 km aan in Santiago de
Compostela.

Laatste klimmetjes naar Compostela

Tussen Arzua en Compostela

Dinsdag 3 juli van CACABELOS NAAR TRIACASTELA

Het was zeer zwaar vandaag. De moeilijkste rit werd tot op het einde bewaard. Ruim 30 km bergop naar de Cebreiro, die op het laatst pittig wordt met 10% maar biedt fraaie panorama’s over diepe groene dalen. De Cebreiro ligt op de hoogste bergtop tussen LEON en GALICIA. Op de hoogte van San Roqué staat een groot en expressief pelgrimsbeeld dat voluit tegen de wind optornt.
Cebreiro is één van de oudste toevluchtsoorden van pelgrims en bestond reeds in de 9de eeuw.

De bevolking van Galicië heeft een eigen cultuur waarin nog steeds Keltisch gesproken wordt.

Afdaling langs Villafranco

Op weg naar de Cebreiro

Op de top van de Cebreiro (1.310 m.)

Pelgrimsbeeld op Alto San Roque

maandag 2 juli 2012 EL GANSO-CACABELOS

De weg klimt weer verder en de bosjes worden lager en de planten schraler.  Tussen Astorga en Ponferrada gaat de route over een ruig traject.
Met een klim van 8 km aan 7% naar Rabanal en verder naar
Fondebadon en Cruz de Ferro (10%), met als eeuwenoud monument een simpel
ijzeren kruis bovenop een boomstam: een bemoedigend teken voor de pelgrim
dat hij Compostela zou halen.   Symbolisch werpt men hier zijn van thuis
meegebrachte steen op de grote hoop aan de voet van de staak.
Nadien volgde een spectaculaire lange en steile afdaling, waarvan de
moeilijkheidsgraad nog verhoogd werd door de pas herstelde asfaltlaag
echter bezaaid met kleine grind-en kiezelstenen.
Op de achtergrond doemen de bergen van Cebreiro op die nog voor de boeg
liggen, Schitterende uitzichten vanop de top naar de nietig lijkende
industriestad Ponferra.
Hier bevindt zich ook de beroemde tempeliersburcht. Deze ridderorde hadde taak op zich
genomen om de Camino en pelgrims te beschermen.
Morgen volgt de laatste grote klim naar de Cebreiro (laatste 3 km aan 9%).

Op weg naar Foncebadon met op het einde een klim van 10%

Cruz de Ferro op 1.500 m.

Afdaling naar Cacabelos

zondag 1 juli . LEON - El GANSO

Vandaag een vlakke en landelijke weg. Wel een flink kaantal  km grindweg.
Voornaamste bezienswaaardigheid onderweg is de stad Astorga, van oudsher
een knooppunt van wegen en routes.  Het voormalig bisschoppelijk paleis,
een schepping van Gaudi, is hier gevestigd.

Onderweg kennis gemaakt met Frank, die de hele tocht vanuit België doet
met de handbike.  Van een uitdaging gesproken. We ontmoetten elkaar reeds
enkele dagen en houden telkens even halt bij onze respectievelijke
rustplaatsen.  Hij wordt op zijn tocht begeleid door vrienden die elkaar om
de week afwisselen om met hem mee te kunnen fietsen.
Voor het overige weinig fietsende pelgrims ontmoet.
In El Ganso een slaapplaats gezocht : naast de albergue heb je er nog 2 bars en misschien
een tiental inwoners.
Morgen komt dan het 'echte' werk : stevig klimmen naar Foncebadon en Cruz
de Ferro : nog niet iets moeilijker dan de rit over de Pyreneeën. Vroeg
onder de lakens dus...

Van Leon naar El Ganso

Bij binnenkomst in Astorga

Voormalig bisschoppelijk paleis (Gaudi) in Astorga

Wegje naar de Albergue in El Ganso

zaterdag 30 juni : Sahagun-Leon

De tocht gaat verder over het fascinerende hoogland, uitgestrekt en
verlaten op enkele dorpjes en schaapskudden na.

De spitse torens van de kathedraal van Leon zijn van ver zichtbaar.   In de
middeleeuwen kende de stad 30 hospitales of onderkomens voor pelgrims.
De fresco's van de basiliek San Isidoro worden wel eens vergeleken met de
sixtijnse kapel.
Enkele gebouwen van architect Gaudi zijn duidelijk herkenbaar.
Alle hotels en albergues zijn vol. Na een uurtje rondfietsen in de stad, ten einde raad maar
aangebeld bij een kloosterorde.  De portierster, de nonneke van zeker over de 90, opende de deur op een kier.  We verstonden elkaar niet en zij haalde er zuster overste bij.  Die gooide de deur al glimlachend wagenwijd open en inviteerde mij om binnen te komen.  Blijkbaar ben ik niet de enige 'verdwaalde' pelgrim die er aanklopt, want ze begeleide mij onmiddellijk naar een kleine slaapkamertje.
Jacob zorgt toch goed voor zijn pelgrims...
's avonds, bij het avondmaal in de stad nog een Amerikaans koppel ontmoet, die de tocht deden vanuit St. Jean Pied de Port.  Ze waren naar het stierengevechten gaan kijken, maar na enkele rondjes ontgoochelend weer vertrokken want  "The bull never wins...".

Op weg naar Leon

Kathedraal van Leon

Arena stierengevechten in Leon

Links : Leon, Casa de Botines van Gaudi

Mijn kamertje in het klooster in Leon



Vrijdag 29 juni 2012 CASTROJERIZ – SAHAGUN

Vandaag was het de zwaarste rit tot nu toe. De weg richt zich kilometerslang op de lege einder onder de blauwe lucht van Castillië.

Afhankelijk van de richting kan de wind op deze hoogvlakte je lelijk parten spelen. En ja ik had hem tegen. De vrijwel schaduwloze tocht door de Tierra de Campos  maakt dat je de ganse dag in een zonnetje van 35° fietst.

Met een beetje wind in de rug doe je deze etappe op een voormiddag. Ik had de ganse dag nodig aan een gemiddelde snelheid van 12 km, en heb weinig oog gehad voor het landschap.

Canal de Castillo

Ooievaarsnest onderweg

Een van de talrijke beelden van Jacobeo onderweg

San Martin kerkje in Fromista

Huisje in Sahagun